Home > Nieuws > Archief
 
Banner
Banner
Banner
HET NIEUWE SEIZOEN PDF Afdrukken E-mailadres
Nieuws

INGEZONDEN BRIEF VAN PIET OOST

26 april 2013 - Het seizoen loopt ten einde en dat betekent volop werk aan de winkel voor de technische commissie. Daar waar veel spelers naar buiten trekken om met de voeten in het zand te gaan staan, mag ik me met mijn collega's van de technische commissie buigen over de nieuwe teamindelingen. Een geweldige puzzel waarvan het eindplaatje vooraf niet bekend zal zijn.
Zoals ieder jaar rond deze tijd maken we een rondje langs de velden. Wat is iedereen van plan? Wie gaat er stoppen? Zijn er mensen die verhuizen? Wie dient door te stromen naar een hoger team? Het mooie aan deze gesprekken is dat het veel inlevingsvermogen vraagt. Bovendien krijgen we door die gesprekken vaak extra informatie over de privé situatie van een speler. Niet zelden blijkt dat ik mijn beeld van iemand deels moet aanpassen. Meestal in positieve zin trouwens!
Wat maakt eigenlijk dat het vormen van nieuwe teamindelingen een flinke puzzel is? Ik zal een kleine greep doen uit de dilemma's waarvoor wij en spelers jaarlijks komen te staan.


Veel spelers laten hun keuze laten afhangen van die van een ander. "Als zij blijft, blijf ik ook." En: "Als dat meisje in dit team komt, ga ik weg!" Of: "Weten jullie al wie de trainer is?" Je kunt je afvragen of deze spelers zich in hun dagelijks leven ook zo opstellen, bijvoorbeeld in hun werk. "Ik, manager worden? Alleen als zij dan op mijn afdeling mag werken!" Aan de andere kant is volleybal voor 99% van de volleyballers een hobby, waarbij plezier voorop staat. De samenstelling van het team bepaalt voor een groot deel of iemand veel plezier ervaart. Dat is tevens het mooie van een teamsport. Toch lijkt soms de angst voor verandering groter dan de wil om verder te kijken dan het onbekende. Kortom: een flink dilemma.
Een klein zijstapje: voor trainers geldt precies hetzelfde. "Ik wil best komen maar dan wil ik die en die speelsters in het team." Daarna komt dan nog de financiële onderhandeling. Je zou soms denken dat we het over een profclub hebben, maar ook in de 2e klasse kom ik dit volop tegen. Maar ook hierbij geldt weer dat trainers hun ambities graag willen waarmaken. Zij streven hun ideaalplaatje na en het is aan de vereniging om daar zo dichtbij mogelijk in de buurt te komen. Toch moeten we ook niet te bang zijn om de samenwerking te beëindigen als blijkt dat het ideaalplaatje en de realiteit van de vereniging te ver uit elkaar blijken te liggen. Het enige wat we dan hoeven te doen is een nieuwe trainer zoeken... (waar vind je die?).
Een ander dilemma doemt op zodra er talenten op de deur naar boven kloppen. Bij onze vereniging zou volgens het piramidemodel Dames 2 de volgende halte zijn. Dit team bestaat momenteel echter uit dames die hun tweede jeugd beleven en al sinds mensenheugenis samen spelen. Zij zijn niet voornemens om een stapje terug te doen voor jonge talenten. Een mix van jong en oud is al helemaal onbespreekbaar om de eerder genoemde reden dat het team in de huidige samenstelling het meeste plezier ervaart. Bovendien kun je je afvragen hoe gelukkig een meisje van 17 wordt in een team met een gemiddelde leeftijd van 45. Voor onze technische commissie betekent dit wederom een flinke puzzel, want wat te doen? We willen het damesteam niet kwijt. Ze maken deel uit van de vereniging en zetten zich ook in als vrijwilliger. Aan de andere kant belemmeren ze de doorstroming van talenten. En dat zal ieder jaar weer terugkomen, aangezien we de laatste paar jaar flink hebben geïnvesteerd in de jeugd.
Het volgende dilemma doet zich aan zodra de zomervakantie is afgelopen. Net als het lijkt dat de puzzel compleet is, worden we in augustus en september geconfronteerd met spelers die alsnog stoppen, verhuizen of een andere club hebben gevonden. Dan worden de puzzelstukjes opnieuw gehusseld en begint het leggen ervan opnieuw. In een enkel geval zijn we helaas genoodzaakt om een team terug te trekken, met alle vervelende gevolgen van dien.
Gelukkig zal dat laatste in de toekomst bijna niet meer nodig zijn. Onze penningmeester kwam pas geleden namelijk met het voorstel om de eerste contributieronde voor het nieuwe seizoen al te innen in juli. Dat deden ze bij een andere vereniging ook. Leden zullen dan uiterlijk 1 juni hun definitieve keuze moeten doorgeven. De kans dat men dan in de zomervakantie nog stopt of overstapt is daarmee een stuk kleiner, omdat er al een gedeelte van de contributie is betaald. Men wordt dus gedwongen om eerder serieus na te denken over het volgende seizoen. Daarmee neemt ook de kans op het moeten terugtrekken van een team af.
Is het vervelend om deel uit te maken van de technische commissie? Ik vind van niet. Vooraf weet je wat de dynamiek is waarmee je te maken krijgt. Succes oogst je pas na hard werken. Bovendien vind ik het leuk om met mensen om te gaan en het ze, binnen de mogelijkheden, zoveel mogelijk naar de zin te maken. Het puzzelen met mensen is voor mij een interessantere uitdaging dan het maken van een legpuzzel! Straks over een half jaar kunnen we zien wat het eindplaatje is. Of iedereen op zijn plek zit in het team dat wij hebben samengesteld. Het is fantastisch om te merken dat soms bijna onbekenden van elkaar in een seizoen naar elkaar toe groeien. En om te zien hoe een ervaren rot een talent op sleeptouw neemt.
Ik zie de technische commissie als de technische dienst van de vereniging. Wij zorgen voor de juiste radartjes zodat de verenigingsmachine er weer een jaar lang tegenaan kan! Een verantwoordelijke maar mooie uitdaging!

 
Huis Verkopen
Banner
Banner
Banner
Banner
Banner
Banner

Comyoo - media . communicatie - communicatiebureau uit Enschede